Een van de groenste wijken van de stad

Om de buurt een landelijk aanzien te geven werden de duinen niet helemaal afgegraven, ook al liep men hierdoor inkomsten uit de verkoop van duinzand mis en viel het project duurder uit. Het centrale element in het plan was een groot sportterrein tussen de Rozenstraat en Zonnebloemstraat, met aan de noordkant een gebouw voor de Vierde Gemeentelijke HBS. In 1926 werden aan de Zonnebloemstraat een MULO en een lagere school gebouwd.

Atlantikwall

In 1942 werd de wijk zwaar getroffen door de aanleg van de Atlantikwall. De HBS werd afgebroken; een deel van de inventaris ging naar het Joods Lyceum, dat in oktober 1941 zijn deuren aan de Fischerstraat had geopend. De bezetter had bepaald dat Joodse kinderen alleen nog maar op speciale Joodse scholen onderwijs mochten volgen. Sloopafval uit de buurt dat niet herbruikbaar was, werd op het Stokroosplein gestort.

Wederopbouw

De omgeving van het Stokroosplein maakte deel uit van de wederopbouwplannen van stadsarchitect Dudok. De bewoners van de huizen rond het oude sportveld protesteerden tegen de bouw van huizen en flats, waardoor ze hun vrije uitzicht kwijtraakten. Tevergeefs. Wel werd ter compensatie de erfpacht verlaagd en ontvingen de bewoners een eenmalige schadevergoeding. Het Stokroosplein kwam niet meer terug; de plek waar het lag, is nu deel van de sportvelden. De HBS werd iets verderop naar een ontwerp van architect Sjoerd Schamhart herbouwd. Tegenwoordig is dat het Segbroekcollege.